Kazandım sandıklarım hep,
kurtarabildiklerim ancak kaybettiklerimin icinden,
bunlar zaferlerim benim, bunlar gerceklerim.
Ve yine acı sözlerin şairi yaptı beni hayat
ama artık sözlerim calıntı, duygularım bayat
bu koku, bu ışık, bu karanlık
bu anasını sattıgım yalnızlık, yapayalnızlık
hepsi hepsi bana karsı
cürümüş icimdeki cocugun cesedi sanki
cürütüyor benide...
tiksiniyorum nefes alırken hissetmeyi yasamaktan
Ve tiksiniyorum uykularımı kacıran ölüm korkusundan
Vazgecememek umut etmekten
Ve vazgecememek kaybetmekten inatla.
MEHMET YILMAZ 2008 :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder