Ne söylesen anlatamaz fırtınanı
İçinde kopar biriken tüm çığlıkların
Kalbin daraldıkça geçmişin avuçlarında
Öfkenin gölgesinde kalır umutların
Yalnızken, aglarken yatağında sessiz
Çaresizsindir ve maalesef farkında
Umutların sadece tuz basmak için var yaralarına
Kaçmak istersin, kaçış olamadığını unutarak
İçindeki çığlıkları haykırarak
Hep aynı çaresizlikle durulur sonra deniz
Dalgalar daha masum vurur kıyılarına
Alır derinlere götürür çığlıklarını
En derinlere saklar hep daha derinlere
Bir dahaki fırtınanın seni yıkacağını umarak...
Mehmet YILMAZ 2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder